Sanctie, het grondwoord van sanctioneren, heeft in de standaardtaal twee betekenissen: – ‘bekrachtiging, erkenning of goedkeuring’; – ‘waarborgmiddel om de naleving van een voorschrift af te dwingen’ en, bij uitbreiding: ‘straf’. sanctie verlenen aan, bekrachtigen, goedkeuren; waarborgen, verzekeren, bevestigen; Bijvoorbeeld: Ondanks de protesten sanctioneerde de raad het plan in zijn eerstvolgende vergadering. Er was al grote verontwaardiging ontstaan en de harde woorden van de minister sanctioneerden die kritiek.
Sanctie opleggen betekenis Een sanctie (uit het Latijn: sanctio, van sancire = heiligen, onschendbaar maken; bekrachtigen; op straffe verbieden) is een maatregel die kan worden opgelegd aan personen, groepen, bedrijven of landen ter sanctionering van bepaald ongewenst gedrag.
Sancties betekenis
Een sanctie is een maatregel om ongewenst gedrag te bestraffen of te sanctioneren. Sancties kunnen civielrechtelijk, bestuursrechtelijk, tuchtrechtelijk of strafrechtelijk zijn. Lees meer over de verschillende soorten sancties, zoals economische sancties, sancties tegen personen en sancties in sport en cultuur. biedt 17 verschillende definities van het woord sanctie, afkomstig van diverse bronnen. Een sanctie is een strafmaatregel, een dwangmiddel, een bekrachtiging of een waarborging, afhankelijk van de context en de toepassing.
Sancties betekenis biedt twee definities van sancties, een in het internationale politiek en een in het lokaal recht. Daarnaast toont het de definities van termen die sancties bevatten of verwijzen naar sancties.
Straf opleggen
De rechter kan een straf of maatregel voorwaardelijk opleggen met een proeftijd van meestal maximaal 3 jaar. Daarbij kan er een bijzondere voorwaarde gelden. De veroordeelde moet zich bijvoorbeeld op bepaalde tijdstippen melden bij de reclassering. De straf of maatregel wordt dan in principe niet uitgevoerd. Het Openbaar Ministerie (OM) mag voor een aantal veel voorkomende strafbare feiten zelf een straf opleggen. De rechter doet dan geen uitspraak. De straf die het OM oplegt heet een strafbeschikking.
Straf opleggen Die geven weer welke straffen rechters opleggen voor bepaalde feiten. Vaak worden ook omstandigheden genoemd waardoor de straf hoger of lager uitvalt. De oriëntatiepunten dienen als houvast voor de rechter, maar hij is daar niet aan gebonden.
Rechtspraak betekenis
Rechtspraak of jurisprudentie is het proces waarin door een rechter een oordeel wordt gevormd over een rechtszaak. De rechter spreekt recht door een rechterlijke uitspraak te doen die bindend is voor de partijen die betrokken zijn bij de rechtszaak. De rechtspraak in ons land is een tamelijk gecompliceerd geheel, dat erop gericht is de rechtsgang zo eerlijk mogelijk te laten verlopen. Er bestaan verschillende soorten rechtspraak, diverse soorten rechtbanken met elk hun eigen rechters en natuurlijk advocaten, aanklagers, eisers, en dergelijke.
Rechtspraak betekenis Wilt u graag de betekenis weten van juridische termen in de rechtspraak? Hier vindt u een juridische begrippenlijst van a tot z.
Juridische sancties
Door deze sancties mogen bedrijven geen machines, chemicaliën of technologie voor “dual-use” (producten die civiel én militair gebruikt kunnen worden) exporteren naar dat land. Het niet naleven van deze maatregelen kan leiden tot financiële boetes, juridische vervolging en reputatieschade, wat de continuïteit van een onderneming ernstig. Of het nu gaat om juridische sancties, sociale sancties of internationale sancties, ze dienen als een middel om verantwoordelijkheid te nemen voor overtredingen en de samenleving te beschermen. Soorten sancties. Er zijn verschillende soorten sancties die in uiteenlopende situaties worden toegepast.
Juridische sancties Sancties van de VN en de EU. Er zijn 3 soorten sanctieregelingen die de EU ten uitvoer kan leggen: VN-sancties, gemengde sancties en autonome EU-sancties. Sancties van de Verenigde Naties. De EU voert alle door de VN-Veiligheidsraad aangenomen sancties uit door ze om te zetten in EU-recht.
